အားထုတ္ျခင္းသေဘာ, ဆိုင္ရာကိစၥကို ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ရာ မေၾကာက္မရြံ႕ရဲ၀ံ့ျခင္း ေနာက္မတြန႔္ျခင္းသေဘာကို "၀ီရိယ" လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ရတဲ့ဆင္းရဲအံႀကိတ္ခဲလို အျမဲသည္းခံျခင္းဟာ ၀ီရိယရဲ႕ သေဘာျဖစ္ပတယ္။
ထၾကြလံု႔လ ၀ီရိယရွိသူကသာ ဆိုင္ရာကိစၥမွာ ရဲရင့္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ရဲရင့္သူရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္း(ရဲရင့္ျခင္း, ေနာက္မတြန္႔ျခင္း) ဆိုတာဟာ ၀ီရိယပဲျဖစ္ပါတယ္၊ ၀ီရိယရွိသူကသာ တစ္စံုတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ရတဲ့အတြက္ ရရွိလာမယ့္ ဆင္းရဲဒုကၡကိ မေၾကာက္မရံြ႕ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ သည္းခံႏုိင္ပါတယ္။
ယွဥ္ဘက္တရားေတြကို ေထာက္ပံ့ျခင္းဟာ ၀ီရိယရဲ႕ အလုပ္ကိစၥျဖစ္ပါတယ္၊ လဲၿပိဳခါနီး အိမ္အိုႀကီးကို ေထာက္က်ားတိုင္က မလဲမၿပိဳရေအာင္ေထာက္ကန္ထားသလို ယွဥ္ဘက္တရားေတြကို ဆိုင္ရာကိစၥမွာ ေရာ့ရဲရဲမရွိရေအာင္ ၀ီရိယက ေထာက္ပံ့ထားပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ၀ီရိယႏွင့္ ယွဥ္တဲ့ တရား
ေတြက တက္တက္ႂကြႂကြ ရွိေနၾကပါတယ္။
၀ီရိယဟာ ဆုတ္နစ္ျခင္းကင္း ရဲတင္းပါတယ္၊ ထိနမိဒၶျပဌာန္းတဲ့ ကုသိုလ္၀ိတၱဳပၸာဒ္ကို ေကာသဇၹ (ပ်င္းရိျခင္း) လုိ႔ေခၚပါတယ္၊ ၀ီရိယက အဲဒီေကာသဇၹတရား အပ်င္းထူမႈမ်ားကို လႊမ္းမိုးကာ အေရးၾကံဳလာက ေနာက္မဆုတ္တတ္တဲ့တရား ျဖစ္ပါတယ္။
၁။ တစ္စံုတစ္ခုကို လုပ္ရခါနီးေနျခင္း,
၂။ လုပ္ၿပီးခါစျဖစ္ျခင္း,
၃။ ခရီးသြားရခါနီးျဖစ္ျခငး္,
၄။ ခရီးက ေရာက္ခါစျဖစ္ျခင္း,
၅။ မစားရေသးျခင္း,
၆။ စားၿပီးခါစျဖစ္ျခင္း,
၇။ မက်န္းမမာျဖစ္ေစျပဳေနျခင္း,
၈။ နာလန္ထစျဖစ္ျခင္း-
ဒီ ၈-ပါးကို ပ်င္းရိျခင္းရဲ႕အေၾကာင္း (ေကာသဇၹ၀တၳဳ) လုိ႔လဲ ေခၚပါတယ္၊ အားထုတ္ျခင္းရဲ႕အေၾကာင္း (၀ီရိယာရမၻ၀တၳဳ) လို႔လဲ ေခၚပါတယ္၊ ဒီ၀တၳဳ ၈-ခုကပဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ဓာတ္ခံအလို အဇၩာသယကို လိုက္ၿပီး ပ်င္းရိျခငး္ရဲ႕ အေၾကာင္းလဲ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ အားထုတ္ျခငး္ရဲ႕ အေၾကာင္းလဲ ျဖစ္လာရပါတယ္၊
ဒီ ၈-ပါးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အပ်င္းဓာတ္ခံ ရွိေနသူက-
၁။ ငါ့မွာ လုပ္စရာကိစၥ ရွိေနတယ္၊ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ပင္ပန္းရေတာ့မယ္၊ ႀကိဳတင္လို႔ အိပ္ထားလိုက္ဦးမွပဲ-လို႔ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကို ဆင္ျခင္ကာတစ္၀ႀကီး အိပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
၂။ ငါ့က အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရတယ္၊ ဒါနဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာ ပင္ပန္းလာတယ္၊ အနားယူၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ဦးမွပဲ-လို႔ လုပ္ၿပီးအလုပ္ကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ကာတစ္၀ႀကီး အိပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
၃။ ငါ့မွာ ခရီးသြားစရာ ရွိေနတယ္၊ ခရီးသြားေတာ့ ပင္ပန္းဦးမွာပဲ၊ အခုေနက ႀကိဳတင္အိပ္ထားရေတာ့မယ္လို႔ ခရီးသြားရမယ့္ကိစၥကို ဆင္ျခင္ကာတစ္၀ႀကီး အိပ္ပစ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
၄။ ငါဟာ ခရီးက ျပန္ေရာက္ခါစ ျဖစ္ေနတယ္၊ ခရီးသြားေနတုန္းက ပင္ပန္းလာခဲ့တယ္၊ အိပ္စက္လုိက္ဦးမွပဲလို႔ ခရီးသြားေနခဲ့ရတာကို ဆင္ျခင္ကာ အိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
၅။ ငါဟာ မစားရေသးဘူး၊ ဆာေနေသးတယ္၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မေတာ္ေသးဘူး၊ အိပ္ဦးမွပဲလို႔ မစားရေသးတာကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ကာ အိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
၆။ ငါဟာ စားၿပီးခါစျဖစ္ေနတယ္၊ ဗိုက္ေလးေနတယ္၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မေတာ္ေသးဘူး၊ အိပ္ဦးမွပဲလို႔ အစာစားၿပီးတာကို ယိုးမယ္ဖဲြ႕ကာအိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
၇။ ယခု ငါ မက်န္းမမာ ျဖစ္စျပဳေနတယ္၊ မအီမသာ ျဖစ္ေနတယ္၊ အိပ္မွေတာ္မယ္၊ အိပ္ဦးမွပဲလို႔ မအီမသာျဖစ္ေနတာကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ကာအိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
၈။ ငါဟာ နာလန္ထစ ျဖစ္တယ္၊ အနာေရာဂါ ေပ်ာက္ခါစ ရွိေသးတယ္၊ အားမရွိေသးဘူး၊ အလုပ္လုပ္လို႔ မေကာင္းေသးဘူး၊ အနားယူဦးမွပဲလို႔ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အနာေရာဂါကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ကာ အိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
အပ်င္းဓာတ္ခံရွိေနလို႔ အေယာနိေသာ မနသိကာရရွိသူက ဒီလိုပဲ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစပါေတာ့တယ္၊ မရရွိေသးတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အတတ္ပညာကိုလဲ ရရွိေအာင္, ရၿပီးတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အတတ္ပညာကိုလဲ တိုးပြားေအာင္ အားမထုတ္ေတာ့ပါ၊ ဒါနဲ႔ သူမ်ားေအာက္ကို ေရာက္မွန္းမသိဘဲ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္ေနရပါေတာ့တယ္။
၀ီရိယဓာတ္ခံ ရွိေနသူက ဒီ ၈-ပါးကိုပဲ အေၾကာင္းျပဳၿပီး-
၁။ ငါ့မွာ လုပ္စရာကိစၥတစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာစရာ ရွိေနတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ ယခုႏွယ္က ႀကိဳတင္အားထုတ္ထားမွ ေတာ္မယ္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ကိစၥကို ဆင္ျခင္ကာ လြန္စြာ အားထုတ္တတ္ပါတယ္။
၂။ ငါက အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရတယ္၊ အဲဒီအလုပ္ကို လုပေနတုန္းက လုပ္ေနက် ႀကိဳးစားလိုက္ဦးမွ ေတာ္မယ္လို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့အလုပ္ကိစၥကို ဆင္ျခင္ကာလြန္စြာအားထုတ္ပါတယ္။
၃။ ငါ့မွာ ခရီးသြားစရာ ရွိေနတယ္၊ အခ်ိန္က်လို႔ သြားရတဲ့အခါ လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြကို မလုပ္ဘဲ ေနရေတာ့မယ္၊ ယခုႏွယ္က ႀကိဳတင္အားထုတ္ထားမွ ေတာ္မယ္လို႔ ခရီးသြားရမယ့္ ကိစၥကို ဆင္ျခင္ကာ လြန္စြာအားထုတ္ပါေတာ့တယ္။
၅။ အစာမရွိေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေပါ့ပါးတယ္၊ အလုပ္လုပ္ရန္ သင့္ေတာ္တယ္၊ အားထုတ္ႀကိဳးစားမွ ေတာ္မယ္လို႔ အစာမစားရေသးတာကို ဆင္ျခင္ကာ လြန္စြာအားထုတ္ပါတယ္။
၆။ အခု အစာကို စားလိုက္ရေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ကိုယ္က အားရွိလာတယ္၊ အလုပ္လုပ္ရန္ သင့္ေတာ္ေနတယ္၊ အခုႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္ဦးမွပဲ-လုိ႔ အစာစားၿပီးတာကို ဆင္ျခင္ကာ လြန္စြာအားထုတ္ပါတယ္။
၇။ ယခု ငါမက်န္းမမာ ျဖစ္စျပဳေနတယ္၊ မအီမသာ ျဖစ္ေနတယ္၊ မအီမသာ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒီေရာဂါ တိုးပြားလာစရာ ရွိတယ္၊ ယခုႏွယ္က ႀကိဳတင္ၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ထားလိုက္ဦးမွပဲ-လို႔ စြဲကပ္လာစျပဳတဲ့ အနာကို ဆင္ျခင္ကာ လြန္စြာအားထုတ္ပါေတာ့တယ္။
၈။ ငါဟာ နာလန္ထစ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေရာဂါဟာ ျပန္ျဖစ္စရာအေၾကာင္းရွိေနတယ္၊ ေရာဂါျဖစ္ေနတုန္းမွာလဲ ငါ့ရဲ႕ လုပ္ေနက်အလုပ္ေတြဟာလစ္ဟင္းေနခဲ့တယ္။ ေနာင္လဲ လစ္ဟင္းစရာ ရွိေနျပန္တယ္၊ အခုႏွယ္က ႀကိဳတင္ၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္ဦးမွာပဲလို႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေရာဂါကို ဆင္ျခင္ကာ လြန္စြာအားထုတ္ပါတယ္။
၀ီရိယ ဓာတ္ခံရွိတဲ့အျပင္ အမ်ားအားျဖင့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရ ရွိသူက အခ်ိန္ကို အခ်ဳိးတက် အသံုးခ်တတ္ပါတယ္၊ မရေသးတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အတတ္ပညာကို ရရွိေအာင္, ရရွိၿပီးတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အတတ္ပညာကို တိုးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနပါေတာ့တယ္၊ ဒါနဲ႔ သူမ်ာေတြရဲ႕ အထက္ကိုေရာက္ေနရပါေတာ့တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္----ဘုရားရွင္ႏွင့္ ေရွးမေထရ္မ်ား, အဌကထာဆရာမ်ားကလဲ-
ေပါ့တန္ပ်င္းရိ လံု႔လမရွိသူရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ အသက္ရွင္ေနရတာထက္ ခိုင္ျမဲဇြဲထူ အားထုတ္ေနသူရဲ႕ တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္နံနက္မွ် အသက္ရွင္ရျခင္းက ျမတ္ပါတယ္။
ေအးလြန္းတယ္, ပူလြန္းတယ္, သိပ္မိုးခ်ဳပ္သြားၿပီ, သိပ္ေစာေသးတယ္-လို႔ ၀ီရိယေလ်ာ့ကာ လုပ္ငန္းကိစၥကို စြန္႔လႊတ္ထားတဲ့ သတၱ၀ါေတြကိုအခြင့္အခါေကာင္းေတြက ေက်ာ္လြန္သြားၾကပါတယ္။
အေအးကိုပဲျဖစ္ျဖစ္, အပူကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျခဖ၀ါးေအာက္က ျမက္မႈိက္ကိုလို ေအာက္ေမ့မွတ္ထင္ၿပီး လံု႔လရွိတဲ့ဲ့ ေယာက်္ား(မိန္းမ)ေတြက ျပဳလုပ္ရမယ့္ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား, သူက်ဳိးစီးပြားေတြကို ျပဳလုပ္လုိ႔ရွိရင္ ခ်မ္းသာသုခက မယုတ္ေလ်ာ့ႏုိင္ပါ။
ကို္ယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ျဖစ္တဲ့ ေလာကီလုပငန္းမ်ားကိုေသာ္မွ ယုတ္ညံ့တဲ့ ၀ီရိယရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က လုက္မိဖို႔ရန္ မစြမးေဆာင္ႏုိင္ပါ၊ မႏိႈင္းယွဥ္ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ အပင္ပန္းခံကာ အားထုတ္လံု႔လ ၀ီရိယရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ရခဲတဲ့အရာဆိုတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။
ဒီလို ေဟာေတာ္မူ, မိန္႔ေတာ္မူၾကပါတယ္။
ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အားေလ်ာ္စြာ တို႔တစ္ေတြကလဲ တကယ္လုပ္စရာကိစၥႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳလာတဲ့အခါ " အျခားလုပ္စရာ အလုပ္ရွိေနေသးတယ္, အခုမွ လုပ္ၿပီးခါစ ရွိေသးတယ္, ခရီးသြားစရာ ရွိေသးတယ္, ခရီးသြားေနတာက အခုမွျပန္ေရာက္လာတယ္, မစားရေသးလို႔ ဗိုက္ဆာေနတယ္, စားၿပီးခါစမို႔
ဗိုက္ေလးေနတယ္, ႏွာေစးေနတယ္, ေနေကာင္းခါစ ရွိေသးတယ္, ေအးလြန္းေသးတယ္, ပူလြန္းလွတယ္, ေစာေသးတယ္, ေနျမင့္လွၿပီ" စသည္ျဖင့္ ယိုးမယ္ဖြဲ႕ကာ လုပ္ရမယ့္အလုပကို ေရွာင္တိမ္းမေနသင့္ပါ၊ တကယ့္ကိစၥ ၾကံဳလာရင္ အေအး-အပူမွ်ကိုသာမက အသက္ကိုပင္ ထီမထင္ဘဲ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရသမွ်ကို ရဲရဲတင္းတင္း အားရပါးရ လုပ္ကိုင္သင့္ၾကပါတယ္၊ ဒီလို လုပ္ကိုင္ၾကမွသာ အဖက္ဖက္က တိုးတက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
သက္ေသသာဓက အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ အေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကည့္, မိမိတို႔ တတ္သိထားတဲ့ အတတ္ပညာ အသိပညာေတြကို အသံုးခ်ကာေတြ႕သမွ် အလုပကို ရဲရဲတင္းတင္း အားရပါးရ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လာၾကတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြ, လူမ်ဳိးစုေတြႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကသာ အထက္တန္းသို႔ ေရာက္ေနၾကတာကို ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ျမန္မာႏို္င္ငံႏွင့္ ဘ၀တူျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ အေရွ႕ဘက္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္႐ံုနဲ႔ပဲသိသာလွပါတယ္၊ ထင္ရွားလွပါတယ္။
တို႔ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ယခုအခ်ိန္ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အသိပညာ အတတ္ပညာေတြကို ဘက္စံုအသံုးခ်ကာ ေတြ႕သမွ် အလုပ္ကို ရဲရဲတင္းတင္းအားရပါးရ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမယ့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္၊ အခ်ိန္မေႏွာင္းလွေသးပါ၊ တကယ္သာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါရင္ သူတို႔ကို မီႏုိင္႐ံုမွ်မက ေက်ာ္လြန္လို႔ပင္ သြားႏုိင္စရာရွိပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္မွန္သမွ်ကို က်ားမ-မဟူ ရွင္လူမၾကြင္း ရဲရဲတင္းတင္း အားရပါးရ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါစို႔။
[ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ၊ ေျမာင္းျမပေဇၨာတာ႐ံုႏွင့္ ေမွာ္ဘီ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ဆရာေတာ္ အရွင္ကုမာရ] စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment