ၾကံစည္ျခင္းသေဘာကို "၀ိတက္" လို႔ေခၚပါတယ္၊ စိတ္ကို အာ႐ံုသို႔ ေရာက္လို႔ေရာက္လို႔သြားေအာင္ ၾကံစည္ျခင္းလို႔ ဆိုလိုပါတယ္၊ စိတ္ကူးျခင္း, စဥ္းစားျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
သမၸယုတ္တရားေတြကို အာ႐ံုသို႔တင္ေပးျခငး္စာ ၀ိတက္ရဲ႕ သေဘာလကၡဏာပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အၾကံအစည္မ်ားကာ ၀ိတက္အားႀကီးေနတဲ့အခါ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းမွာလဲ ၀ိတက္က စိတ္ကို အာ႐ံုသစ္သို႔ ေရာက္လ်က္ေရာက္လ်က္သြားေအာင္ တင္ေပးေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၀ိတက္ရဲ႕ အာ႐ံုသစ္သို႔ တင္ေပးပံုကို မင္းကြၽမ္း၀င္သူႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ျပၾကပါတယ္၊ ဇနပုဒ္ေက်းေတာ္သား တစ္ေယာက္က မင္းကို ၀င္ေရာက္ခံစားလိုေပမယ့္ မိမိတစ္ဦးတည္း မ၀င္ေရာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ခံမင္းကြၽမ္း၀င္သူကို အမွီျပဳကာ ၀င္ေရာက္ရပါတယ္၊ မင္းကြၽမ္း၀င္သူက ပို႔ေဆာင္ေပးတာနဲ႔ မင္းကို ခစားခြင့္ ရပါတယ္။ [မင္းႏွင့္အာ႐ံု, ဇနပုဒ္သားႏွင့္ သမၸယုတ္တရား, မကြၽမ္း၀င္သူႏွင့္ ၀ိတက္တို႔ တူၾကပါတယ္။]
အခါခါတီးေခါက္ျခင္း, အဖန္ဖန္တီးေခါက္ျခင္းဟာ ၀ိတက္ရဲ႕ လုပငန္းကိစၥျဖစ္ပါတယ္၊ အာ႐ံုတစ္ခုကို ထပ္တလဲလဲ ၾကံစည္ေနတာကိုပဲ ေခါက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ ကမၼဌာန္းအားထုတ္ရာမွာ ပထ၀ီလို႔ အာ႐ံုျပဳေနတာဟာ အဲဒီအာ႐ံုကို ေဒါက္ေဒါက္လို႔ ထပ္တလဲလဲ ေခါက္သလို ျဖစ္ပါတယ္၊ ကာမဂုဏ္ကို ထပ္တလဲလဲ ၾကံစည္ေနတဲ့အခါမွာလဲ အလားတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အာ႐ံုကိုေရာက္ေအာင္ စိတ္ကို ေဆာင္တတ္တဲ့တရားလို႔ ဥာဏ္ထဲမွာ ထင္လာေအာင္႐ႈဆင္ျခင္ပါ။
၀ိတကမယွဥ္တဲ့စိတ္မ်ားက အာ႐ံုယူႏိုင္ပံု
၀ိတက္မယွဥ္တဲ့ ေဒြးပဥၥ၀ိညာဥ္ႏွင့္ ဒုတိယစ်ာန္-စတဲ့ စိတ္ေတြက အာ႐ံုသို႔ တင္ေပးမယ့္ ၀ိတက္မပါရွိေပမယ့္ ပဥၥ႐ံုေတြရဲ႕ ထိထိုက္မႈအစြမ္းႏွင့္ ဥပစာရ ဘာ၀နာရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ အာ႐ံုသို႔ တက္ေရာက္ႏုိင္ၾကပါတယ္။
နည္းနည္းေလးအက်ယ္ခ်ဲ႕ကာ ေျပာျပပါဦးမယ္၊ ေဒြးပဥၥ၀ိညာဥ္က တင္ေပးမယ့္ ၀ိတက္ႏွင့္ မယွဥ္ေပမယ့္ စကၡဳ-စတဲ့ ပဥၥ၀တၳဳမွာ ႐ူပါ႐ံု-စတဲ့ ပဥၥာ႐ံုေတြရဲ႕ ထိခိုက္မႈက ထင္ရွားလွတဲ့အတြက္ အာ႐ံုသို႔ တက္ေရာက္ႏိုင္ၾကပါတယ္္၊ အင္မတန္ ထင္ရွားေနတဲ့ အာ႐ံုေပၚမွာ ၀ိတက္က တင္ေပးစရာမလိုပါ။
ဒုတိယစ်န္-စသည္တို႔ မဥပါဒ္ခင္ ေရွ႕အဖို႔မွာ ျဖစ္တဲ့ ကာမာ၀စရဘာ၀နာ စိတ္ကို ဥပစာရဘာသနာလို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဲဒီ ဥပစာရဘာ၀နာက ပထ၀ီကသိုဏ္း-စတဲ့ အာ႐ံုကို မိမိရရ အသားက်ေအာင္ ယူၿပီးမွ စ်ာန္တရားတို႔ ဥပါဒ္ႏိုင္ၾကပါတယ္၊ ဥပစာရဘာသနာက ၀ိတက္ႏွင့္ တြဲဖက္လို႔ ပရိကံ, ဥပစာ, အႏုလံု, ေဂါၾတဘူတိုင္ေအာင္ေသာ ကိစၥနဲ႔ က်က်နနယူၿပီးတဲ့ အာ႐ံုကို ခူးၿပီးစားထမင္း စားရသူလို အလြယ္တကူ ဆက္လက္ယူရတဲ့ ဒုတိယစ်န္-
စသည္တို႔မွာလဲ ၀ိတက္မပါတဲ့အတြက္ မယူႏိုင္ရန္အခ်က္ မရွိေတာ့ပါ။
ေစတနယ, မနသိကာရ, ၀ိတက္အထုုူး
အာ႐ံုမွာ သမၸယုတ္တရားေတြကို ဖြဲ႕စပ္ေပးျခင္းဟာ ေစတနာရဲ႕သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္၊ သမၸယုတ္တရားေတြကို အာ႐ံုႏွင့္ ယွဥ္စပ္ေပးျခင္းဟာ မနသိကာရရဲ႕ လုပ္ငန္းကိစၥ ျဖစ္တယ္-လို႔ ဆိုထားခဲ့ပါတယ္၊ တစ္ဖန္ သမၸယုတ္တရားေတြကို အာ႐ံုသုိ႔တင္ေပးျခင္းဟာ ၀ိတက္ရဲ႕ သေဘာလကၡဏာ ျဖစ္တယ္လို ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုထူးၾကသလဲလို႔ ေမးစရာရွိေနပါတယ္။
ၿပိဳင္ေလွတစ္စင္းကို ေလွာ္ၾကရာမွာ-ေလွဦးက ပနးဆြတ္သူ-၀မ္းက ေလွာ္သူ, ပဲ့က ပဲ့ကိုင္သူ၊ ဒီလူ ၃-ေယာက္တို႔က ေလွကို ၿပိဳင္တူေလွာ္ၾကေပမယ့္ ၀မ္းကေလွာ္သူမွာ ပန္းတိုင္သုိ႔ အတြင္ေရာက္ေအာင္ ေလွာ္ေပးရန္သာ အေရးႀကီးပါတယ္၊ ပဲ့ကိုင္သူမွာ ပန္းတိုင္သို႔ အတြင္ေရာက္ေအာင္ ေလွာ္ေပးရန္သာ အေရးႀကီးပါတယ္၊ ပဲ့ကိုင္သူမွာ ပန္းတိုင္သို႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားေစဖုိ႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္၊ ဦးကေလွာ္သူမွာ ပန္းတိုင္သို႔ေရာက္တဲ့အခါ ပန္းဆြတ္ဖို႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒီဥပမာအတိုင္းပါပဲ၊ ၀ိတက္မွာ သမၸယုတ္တရားေတြကို အာ႐ံုသို႔ ေရာက္သြားေအာင္ အတင္းႏွင္ကာ တင္ေပးဖို႔တာ၀န္ ရွိပါတယ္၊ ေလွ၀မ္းက ေလွာသူႏွင့္ တူပါတယ္၊ မန၀ိကာရမွာ အာ႐ံုသို႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေရာက္ေအာင္ သမၸယုတ္တရားေတြကို ေျဖာင့္ေပးဖို႔တာ၀န္ရွိပါတယ္၊ ပဲ့ကိုင္သူႏွင့္ တူပါတယ္၊ ေစတနာမွာ အာ႐ံု၌ သမၸယုတ္တရားေတြကို စပ္ဖြဲ႕ေပးဖို႔ လုပ္ငန္းကိစၥရွိေနပါတယ္၊ ပန္းဆြတ္သူႏွင့္တူပါတယ္။ [အာ႐ံုက ပန္းတိုင္ႏွင့္ တူပါတယ္၊ သမၸယုတ္တရားေတြက ေလွႏွင့္ တူပါတယ္။]
မေကာင္း၀ိတက္ ၃-ပါး
ကာမ၀ိတက္, ဗ်ာပါဒ၀ိတက္, ၀ိဟႎသာ၀ိတက္လို႔ မေကာင္းတဲ့၀ိတက္ ၃-မ်ဳိးရွေနပါတယ္၊ အဲဒီ ၃-မ်ဳိးအနက္ ႐ူပါ႐ံု, သဒၵါ႐ံု-စတဲ့ ကာမအေၾကာင္းအရာ, ကာမဂုဏ္မႈ ကိစၥစုေတြကို ၾကံစည္စိတ္ကူးျခင္း, ပစၥည္းဥစၥာရွာေဖြမႈကို ၾကံစည္စိတ္ကူးျခင္း-စတဲ့ ေလာဘမကင္းေသာ ၾကံစည္စိတ္ကူးမႈ ဟူသမွ်ကို ကာမ၀ိတက္လို႔ ေခၚပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို ပ်က္စီးေစလိ,ု ေသေစလိုတဲ့ ေဒါသကို ဗ်ာပါဒလို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဲဒီေဒါသႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ႐ိုက္ပုတ္သတ္ျဖတ္ဖို႔ရန္ ၾကံစည္ျခင္း, တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ၃-မ်ဳိးအနက္ ေတာထြက္ဖို႔, ရေသ့ ရဟန္းျပဳဖို႔, လွဴဒါန္းဖို႔, ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ေနဖို႔, တရားအားထုတ္ဖို႔-စတဲ့ ေလာဘတဏွာလြတ္ကင္းတဲ့ ၾကံစည္စိတ္ကူးမႈကို ေနကၡမၼ၀ိတက္လို႔ ေခၚပါတယ္။
၀ိဟႎသာဆိုတဲ့ ေဒါသရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘကျဖစ္တဲ့ က႐ုဏာကိုပဲ အ၀ိဟႎသာ-လို႔ေခၚပါတယ္၊ အာဒိက႐ုဏာႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ဒုကိၡတသတၱ၀ါမ်ားကို ဒုကၡက ကယ္ဆယ္ဖို႔ရန္ ၾကံစည္စိတ္ကူးျခင္း, တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ဒုကၡကလြတ္ကင္းေအာင္ ၾကံစည္ျခင္းကို အ၀ိဟႎသာ၀ိတက္လို႔ ေခၚပါတယ္။
မေကာင္းတဲ့၀ိတက္ေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့၀ိတက္ေတြသာ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ပြားလာေအာင္ ႀကိဳးစားထူေထာင္ႏုိင္ၾကပါေစ။
[ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ၊ ေျမာင္းျမပေဇၨာတာ႐ံုႏွင့္ ေမွာ္ဘီ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ဆရာေတာ္ အရွင္ကုမာရ] စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment