၂။ အဟိရက
အဟိရိကကေတာ့ မေကာင္းမႈ ျပဳရမွာကို မရြံရွာ မစက္ဆုပ္ျခင္း, မရွက္ျခင္း သေဘာရွိပါတယ္။
မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ဆိုတာဟာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သေဘာႏွင့္ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ရာသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒုစ႐ိုက္ကို ျပဳမိျပန္ရင္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔ အလယ္မွာ ရွက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရြာ၀က္ဟာ မစင္ဗြက္ကိ မစက္ဆုပ္ မရြံရွာႏုိင္ဘဲ မစင္ဗြက္ထဲမွာ လူးကာ, လွိမ့္ကာ စားကာ, အိပ္ကာ လြန္စြာ ေပ်ာ္ေမြ႕သလို အဟိရိက ကိန္းေနသူကလဲ စက္ဆုပ္ရြံရွာစရာ, ရွက္စရာ ဒုစ႐ိုက္ေတြကို ေမာဟရဲ႕ ကြယ္၀ွက္မႈေၾကာင့္ မရွက္သာ မရြံသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ပါေတာ့တယ္။
အဟိရိက ကိန္းေနသူေတြ အရွက္မရွိသူေတြရဲ႕ အလယ္မွာေတာ့ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ မ်ားမ်ား ျပဳႏုိင္တာကိုပဲ ဂုဏ္ႀကီးတစ္ခုအေနနဲ႔ မွတ္ထင္ၾကေနၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို ဂုဏ္မဟုတ္တာကို ဂုဏ္လို႔ထင္ေနတာက ေမာဟဆိုတဲ့
အေမွာင္ထုရဲ႕ ဖံုးအုပ္ထားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒုစ႐ိုက္မႈမွန္သမွ်မွာ ေမာဟက ပါ၀င္ေနသလို အဟိရကလဲ ပါ၀င္
ေနတာခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ကာ-ဒီေနရာမွာ ေမာဟအခန္းက ေျပာလာခဲ့တဲ့ ဟရိတစရွင္ရေသ့ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္
ၾကပါစို႔ရဲ႕။
ဟရိတစရွင္ရေသ့က ခုတင္ေပၚက ႐ုတ္တရက္အထမွာ ခါး၀တ္ေလွ်ာက်သြားတဲ့ မိဖုရားကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ မသင္မတင့္ႏွလံုးသြင္းမိပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ရွင္ရေသ့ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ငုတ္ဓာတ္, ကိန္းဓာတ္အေနနဲ႔ ရွိေနတဲ့ ကာမရာဂ-(၅-ပါး အာ႐ံု ကာမဂုဏ္ကိုတပ္ႏွစ္သက္မႈ သေဘာ) က ေလာဘစိတ္ႏွင့္အတူ ယွဥ္တြဲထၾကြလာပါေတာ့တယ္၊ အဲဒီေလာဘစိတ္ႏွင့္အတူ ေမာဟႏွင့္ ဟိရိကတို႔လဲ ယွဥ္တြဲထၾကြလာပါေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ေမာဟကဖံုးလႊမ္း အဟိရိက ကမရွက္တမ္း လုပ္ထာလိုက္ေတာ့ ရေသ့ႀကီးက နန္းတြင္းသူေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ သူရဲသဘက္ပူးသည့္ပမာ ရွက္ရမွာကို မသိေတာ့ဘဲ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ "ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္" ဆိုသလို နန္းတြင္းသူေတြက ကန္႔လန္႔ကာကို ယူၿပီး ကာရံေပးလိုက္ၾကရပါတယ္၊ ယခုကိစၥ၀ယ္ ဟရိတစရွင္ရေသ့ရဲ႕ ျပဳမူပံုမွာ အဟိရိကသေဘာဟာ ေပၚလြင္ထင္ရွားလွပါတယ္။
အကုသိုလ္မွန္က ရွက္ဖြယ္ခ်ည္းသာ
ယခုေျပာလာခဲ့တဲ့ ကာမမူမွ်င္သာ မဟုတ္ေသးပါ၊ အကုသိုလ္မွန္က ရွက္စရာခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အျပင္းအထန္ စိတ္ဆိုတာနဲ႔ေအာ္ဟစ္ေငါက္ငန္း ၾကမ္းတမ္းစြာ ေျပာဆိုတဲ့ ေဒါသ, ႏွလံုးေလပင့္ ဘ၀င္ျမင့္ကာ ေထာင္လႊားတက္ၾကြ သူတစ္ပါးကို အဖက္မထင္ စိတ္ႀကီး၀င္တဲ့မာန, ျငဴစူေစာင္းေျမာင္း မေကာင္းျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ႕ခ်င္တဲ့ ဣႆာ-စသည္တို႔လဲ စက္ဆုပ္ရြံရွာ ရွက္စရာေကာင္းလွပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုစ႐ိုက္ မေကာင္းမႈမွန္ရင္ အကုန္လံုး ရွက္စရာခ်ည္းသာ မွတ္ပါ။
[ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ၊ ေျမာင္းျမပေဇၨာတာ႐ံုႏွင့္ ေမွာ္ဘီ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ဆရာေတာ္ အရွင္ကုမာရ] စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
အဟိရိကကေတာ့ မေကာင္းမႈ ျပဳရမွာကို မရြံရွာ မစက္ဆုပ္ျခင္း, မရွက္ျခင္း သေဘာရွိပါတယ္။
မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ဆိုတာဟာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သေဘာႏွင့္ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ရာသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒုစ႐ိုက္ကို ျပဳမိျပန္ရင္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔ အလယ္မွာ ရွက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရြာ၀က္ဟာ မစင္ဗြက္ကိ မစက္ဆုပ္ မရြံရွာႏုိင္ဘဲ မစင္ဗြက္ထဲမွာ လူးကာ, လွိမ့္ကာ စားကာ, အိပ္ကာ လြန္စြာ ေပ်ာ္ေမြ႕သလို အဟိရိက ကိန္းေနသူကလဲ စက္ဆုပ္ရြံရွာစရာ, ရွက္စရာ ဒုစ႐ိုက္ေတြကို ေမာဟရဲ႕ ကြယ္၀ွက္မႈေၾကာင့္ မရွက္သာ မရြံသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ပါေတာ့တယ္။
အဟိရိက ကိန္းေနသူေတြ အရွက္မရွိသူေတြရဲ႕ အလယ္မွာေတာ့ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ မ်ားမ်ား ျပဳႏုိင္တာကိုပဲ ဂုဏ္ႀကီးတစ္ခုအေနနဲ႔ မွတ္ထင္ၾကေနၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို ဂုဏ္မဟုတ္တာကို ဂုဏ္လို႔ထင္ေနတာက ေမာဟဆိုတဲ့
အေမွာင္ထုရဲ႕ ဖံုးအုပ္ထားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒုစ႐ိုက္မႈမွန္သမွ်မွာ ေမာဟက ပါ၀င္ေနသလို အဟိရကလဲ ပါ၀င္
ေနတာခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ကာ-ဒီေနရာမွာ ေမာဟအခန္းက ေျပာလာခဲ့တဲ့ ဟရိတစရွင္ရေသ့ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္
ၾကပါစို႔ရဲ႕။
ဟရိတစရွင္ရေသ့က ခုတင္ေပၚက ႐ုတ္တရက္အထမွာ ခါး၀တ္ေလွ်ာက်သြားတဲ့ မိဖုရားကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ မသင္မတင့္ႏွလံုးသြင္းမိပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ရွင္ရေသ့ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ငုတ္ဓာတ္, ကိန္းဓာတ္အေနနဲ႔ ရွိေနတဲ့ ကာမရာဂ-(၅-ပါး အာ႐ံု ကာမဂုဏ္ကိုတပ္ႏွစ္သက္မႈ သေဘာ) က ေလာဘစိတ္ႏွင့္အတူ ယွဥ္တြဲထၾကြလာပါေတာ့တယ္၊ အဲဒီေလာဘစိတ္ႏွင့္အတူ ေမာဟႏွင့္ ဟိရိကတို႔လဲ ယွဥ္တြဲထၾကြလာပါေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ေမာဟကဖံုးလႊမ္း အဟိရိက ကမရွက္တမ္း လုပ္ထာလိုက္ေတာ့ ရေသ့ႀကီးက နန္းတြင္းသူေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ သူရဲသဘက္ပူးသည့္ပမာ ရွက္ရမွာကို မသိေတာ့ဘဲ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ "ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္" ဆိုသလို နန္းတြင္းသူေတြက ကန္႔လန္႔ကာကို ယူၿပီး ကာရံေပးလိုက္ၾကရပါတယ္၊ ယခုကိစၥ၀ယ္ ဟရိတစရွင္ရေသ့ရဲ႕ ျပဳမူပံုမွာ အဟိရိကသေဘာဟာ ေပၚလြင္ထင္ရွားလွပါတယ္။
အကုသိုလ္မွန္က ရွက္ဖြယ္ခ်ည္းသာ
ယခုေျပာလာခဲ့တဲ့ ကာမမူမွ်င္သာ မဟုတ္ေသးပါ၊ အကုသိုလ္မွန္က ရွက္စရာခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အျပင္းအထန္ စိတ္ဆိုတာနဲ႔ေအာ္ဟစ္ေငါက္ငန္း ၾကမ္းတမ္းစြာ ေျပာဆိုတဲ့ ေဒါသ, ႏွလံုးေလပင့္ ဘ၀င္ျမင့္ကာ ေထာင္လႊားတက္ၾကြ သူတစ္ပါးကို အဖက္မထင္ စိတ္ႀကီး၀င္တဲ့မာန, ျငဴစူေစာင္းေျမာင္း မေကာင္းျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ႕ခ်င္တဲ့ ဣႆာ-စသည္တို႔လဲ စက္ဆုပ္ရြံရွာ ရွက္စရာေကာင္းလွပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုစ႐ိုက္ မေကာင္းမႈမွန္ရင္ အကုန္လံုး ရွက္စရာခ်ည္းသာ မွတ္ပါ။
[ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ၊ ေျမာင္းျမပေဇၨာတာ႐ံုႏွင့္ ေမွာ္ဘီ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ဆရာေတာ္ အရွင္ကုမာရ] စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment