ၿငိမ္သက္ေသာေန႔ ၃

ဒီေန႔ မနက္ေစာေစာစီးစီးကတည္းကသူမအလာကိုေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။အတန္းတက္ခ်ိန္တို္င္သည္ေအာင္
သူမ ေရာက္လာသည္ကို မေတြ႕ရေပ။အတန္းတက္ခ်ိန္နီး၍ ရဲနိုင္က   ငါသြားေတာ့မယ္ကြာ  အတန္းတက္္ေနျပီ


ေမာင္ငယ္က


ထြန္းေအာင္ကိုေျပာေပးပါကြာ  roll no ေခၚရင္ နွင္းစန္နီအတြက္ roll call ကို ျခစ္ေပးပါလို.


ေအးပါကြာ မင္းလည္းၾကာၾကာဒီေနရာမွာမေနနဲ႔ ေတာ္ၾကာေန ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး


ေက်ာင္းကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္တဲ႕အခါ မိေနအံုးမယ္ ဟုရဲနိုင္ကေျပာဆို၍ ထြက္သြားသည္။


ထြန္းေအာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတန္း၏အတန္းေခါင္ေဆာင္ျဖစ္ရာ     roll callကို မနက္တိုင္း


သူေခၚျပီး roll call ေပးရသည္။  roll callစာအုပ္ကိုလည္းသူတစ္ေယာက္ဘဲ သြားယူျပန္ထား လုပ္ရသည္။


ဒီေန႕မနက္သူမ ဘာေၾကာင့္အတန္းမတက္သနည္း။ေနမေကာင္း၍လား၊ တစ္ခုခုေၾကာင့္လား ၊

အေတြးမ်ားျဖင့္ ႏွလုံသားကိုဆူပြက္ေစသည္။သူမ အေဆာင္ရွိရာဘက္သို႕ ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း

ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲ ဟူေသာ အေတြးေၾကာင့္လည္း စိတ္္ပူပင္ေသာက ျဖစ္ရကာ နွလံုးသားကို ေလာင္ျမွိက္ေစသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း၌ပင္ရွိေနေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အေတြးမ်ား အားလံုးသည္

သူမဆီသို႕သာေရာက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ သူမ မရွိေသာအခ်ိန္သည္ ရင္၌ပူေလာင္ေစ၍

သူမအတြက္ စိုးရိမ္ေသာက၊ပူပင္မႈကို ျဖစ္ေစသည္။ ျဖစ္နိုင္လၽွင္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းမွ ခ်က္ခ်င္းထြက္ျပီး

သူမရွိေသာေနရာသို႕သြား၍ သူမမ်က္နွာကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္သည္။သူမရဲ႕လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ကူညီေပးခ်င္မိသည္။

သူမအေၾကာင္းေတြးရင္း နွင့္ပင္ ပထမအခ်ိန္ျပီးသြားျပီးျဖစ္ေသာ ေခါင္းေလာင္းသံေပၚလာမွ
အတန္းခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ျပီးသြားျပိီ  ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္သည္။

ဒုတိယအခ်ိန္ အတက္တြင္ စက္ဘီးနွင့္ေက်ာင္းဘက္သို႕လာေနေသာ သူမပံုရိပ္ကိုျမင္ရသည္။

သူမပံုရိပ္ကို အေ၀းမွျမင္ရသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ရင္၌ရွိခဲ့့ေသာ ပူေလာင္မႈမ်ားသည္ ခ်က္ျခင္းပင္ကင္းစင္ေပ်ာက္၍
ႏွလံုးသားကို ျငိမ္းေအးေစသည္။

ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္ သူမသည္ စက္ဘီးကို ရုံးခန္းနွင့္မ်က္နွာျခင္းဆိုင္တြင္ မထားေတာ့ဘဲ။သူမ၏ စာသင္စားပြဲမွ
လွမ္းျမင္နိုင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတန္းႏွင့္မ်က္နွာျခင္းဆိုင္တြင္ ထား၍ အတန္းဘက္သို႔တက္သြားသည္။

ဇာနည္ကေရာက္လာ၍

ေမာင္ငယ္ေရ ေကာင္မေလးကေတာ့ မေန႕က မင္းသူစက္ဘီးကို စာကတ္လိုုက္လို႕နဲ႕တူတယ္
ဒီေန႕ေတာ့ သူလွမ္းျမင္နိဳင္တဲ႕ေနရာမွာ စက္ဘီးကိုထားတယ္ကြ။

 ေမာင္ငယ္က
 ဒါဆိုလည္း ငါတို႕ဒီေန႕ ဒီလိုလုပ္ရေအာင္ကြာ...................အဲဒါဟုိုေကာင္ေတြကိုေျပာႏွင့္လိုက္
ငါခဏေနရင္လာခဲ့လိုက္မယ္။

ေအးေအး OK ဟု ဇာနည္ကေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ထြက္သြားသည္။

ရန္ေအာင္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ေဗဒင္ပညာကို စိတ္၀င္တစား ေလ့လာလိုက္စားသူ ျဖစ္ရာ ဂဏန္းေဗဒင္၊မဟာဘုတ္၊ရာသီေဗဒင္၊တာေရာ့၊ဖဲေဗဒင္ စသည့္ေဗဒင္မ်ိဳးစံုကို
ေက်ညက္ပိုင္ႏိုင္သူလည္းျဖစ္သည္။

ဒီေန႕ အတန္းတစ္ခ်ိန္ႏွင့္တစ္ခ်ိန္  ဆရာအကူးအေျပာင္းတြင္ ရန္ေအာင္သည္ ျမိဳ႕ထဲမွ၀ယ္လာေသာ
တာေရာ့ကတ္အသစ္ေလးမ်ားကို အသံုးျပဴ၍ ေဗဒင္ေဟာေနသည္။

မိုးမိုးနွင့္ငယ္ငယ္တို႕ကလည္း ေဗဒင္ေမးၾကရာ  မွန္သျဖင့္
ငယ္ငယ္က
ႏွင္းစန္နီ ေဗဒင္ေမးခ်င္လာခဲ့ေလ ကိုရန္ေအာင္ ေဟာတာေတာ္ေတာ္မွန္တယ္ ဟုေျပာလိုက္သည္။

ႏွင္းစန္နီက  ေတာ္ပါျပီဟာ ဟုေျပာကာ ထုိင္ခံုမွ ေကာ္ရပ္တာသို႕ထြက္၍ စက္ဘီးဘက္သို႕ေငးၾကည့္ေနသည္။

အတန္းထဲမွ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ေဗဒင္ေဟာရာသို႕စိတ္၀င္တစား၀ိုင္းအံုေနၾကျပီး

တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေျပာၾကရာ အတန္းထဲတြင္ ဆူညံေနသည္။
္္
အတန္းထဲတြင္ လူရႈပ္၍ဆူညံေနျခင္းေၾကာင့္ ေကာ္ရပ္တာသို႕ထြက္သြားျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္သည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ေအာင္ေအာင္၊ဇာနည္၊ထက္ျဖိဳး၊ရဲနို္င္၊ထြန္းေအာင္တို႕က ႏွင္းစန္နီတို႕ ခံုကို သူမ်ားမျမင္ေအာင္
၀ို္င္းကာရင္း အခ်က္ျပေနျပီမို႕ ကၽြန္ေတာ္သည္ အသင့္ ယူလာေသာ    ကဗ်ာကို နွင္းစန္နီ လြယ္အိတ္ထဲသို႕
ထည့္၍ ေဗဒင္္ေမးေနေသာလူအုုပ္ထဲသို႕ မသိမသာ တုိး၀င္လိုက္သည္။

ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္

စက္ဘီးနားအေရာက္တြင္ စက္ဘီးကိုၾကည့္၍   ႏွင္းစန္နီက မိုးမိုးဘက္သို႕လွည့္ျပီး

ငါတို႕တစ္ခ်ိန္လံုး စက္ဘီးကိုေစာင့္ၾကည့္ေနလို႕ ဒီေန႕စက္ဘီးကိုစာမကတ္ေတာ့ဘူးဟုေျပာရင္း
စက္ဘီးဖြင့္ရန္ လြယ္အိတ္ထဲမွ စက္ဘီးေသာ့ကို စမ္းလိုက္ရာ စာရြက္တစ္ရြက္ေတြ႕၍ဖတ္ရာ
သူမကိုသတိရေၾကာင္းေရးေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနသည္။

ႏွင္းစန္နိီက ေနာက္ရက္ေတြ မေပးနိုင္ေအာင္ ငါတို႕ပစၥည္းေတြက္ိုေသခ်ာၾကည့္ရမယ္ဟုေျပာရင္း
စက္ဘီးႏွင္း၍ေက်ာင္း၀င္းအျပင္ဘက္သို႕ထြက္သြားၾကေလသည္။

သူတို႕ရဲ႕ပံုရိပ္ေတြေ၀း၍ ေပ်ာက္ကြယ္သည္အထိ ေက်ာင္းေဆာင္မွန္အမဲမ်ားၾကားမွ
ေငးၾကည့္ေနသူ တစ္ဦးကိုမႈ သူတို႕သိမည္္မဟုတ္ေပ။


ဆက္ရန္

ေမာင္ငယ္ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

ၿငိမ္သက္ေသာေန႔ ၂

မနက္ျဖန္တြင္ ကဗ်ာေပးရန္အတြက္ စာရြက္ဝယ္ရန္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုေခၚရာ ဒီေန႔မွ တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ မအားေသာေၾကာင့္လိုင္းကားစီးၿပီးၿမိဳ႕ထဲသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္အေရာက္တြင္ မထင္မွတ္ဘဲ လိုင္းကားေပၚတက္လာေသာသူမကိုေတြ႕ရသည္။


ႏွင္းစန္နီၿမိဳ႕ထဲသြားမလို႔လား။ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ   ေမာင္ငယ္ကစတင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။


ငယ္ငယ္နဲ႕မိုးမိုးတို႔ေရာပါတယ္ဟိုမွာေလ။       နင္းစန္နီကျပန္ေျဖသည္။


ကားေပၚတြင္လူမ်ားေနေသာေၾကာင့္ေနရာၾကပ္လွ်က္ရွိရာရပ္လိုက္ရသူမ်ားအဖို႔မူ သက္ေတာင့္သက္သာမရွိလွေပ။ သူမကိုလည္းၾကာရွည္စြာရပ္ၿပီးမလိုက္ေစလို။ သူမကိုေနရာေပးၿပီးကၽြန္ေတာ္ဆက္ရပ္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္အားနာၿပီး  သူမလက္ခံလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္


ႏွင္းစန္နီ ကၽြန္ေတာ္ေနရာမွာလာထိုင္ေလ ကၽြန္ေတာင္ေရွ႕မွတ္တိုင္မွာဆင္းမွာ


ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္သူကိုေနရာေပးၿပီးေနာက္ကၽြန္ေတာ္ဆင္းေနခဲ့လိုက္သည္။


အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ခ်စ္သူသိသည္ျဖစ္ေစ မသိသည္ျဖစ္ေစ ဘာမွ်ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းစိုးစင္းမရွိ
သူမအတြက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်င္မိသည္။


မနက္အေစာႀကီးထဲကသူမအလာကို္အေပၚထပ္မွေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။  ၈နာရီထိုးခါနီးတြင္ သူမတို႔တစ္ေတြစက္ဘီးကိုစီႏွင့္ဝင္လာၾကၿပီး ရုံးခန္းႏွင့္မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တြင္စက္ဘီးကိုရပ္လိုက္ၿပီး အတန္းဘက္သို႔တက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစက္ဘီးရွိရာသို႔ ဆင္းသြားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းအုပ္ရုံးေရွ႕မလည္မဝယ္ႏွင့္ပိတ္ရပ္ေနေသာ ထက္ၿဖိဳး၊ထံြန္းေအာင္၊ဇာနည္တို႔ကစလုပ္လို႔ရေၾကာင္းအခ်က္ျပသည္။ ထိုျပင္အခန္းေရွ႕ရပ္ေနေသာရန္ေအာင္ႏွင့္ေအာင္ေအာင္က လုပ္ေဆာင္ရန္အခ်က္ျပၿပီမို႔အသင့္ယူလာေသာကဗ်ာကို ေသာ့ကေလာက္နားတြင္ကပ္ၿပီးမသိမသာထြက္လာခဲ့သည္။ သူမတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြသည္ေနလည္စာကိုထမင္းခ်ိဳင့္ယူလာၿပီး ေက်ာင္းတြင္စားေလ့ရွိသည္။


ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္သူမေသာ့ကေလာက္နားကကဗ်ာကိုဖတ္ၿပီး အေဆာင္ ကိုျပန္သြားသည္ကိုအတန္းေရွ႕ေကာ္ရပ္တာမွန္အမဲမ်ားၾကားမွ သူမ မသိေအာင္သူမအျပန္ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။   ရန္ေအာင္က ဒီေလာက္ၾကည့္ရရင္လည္းေတာ္ပါေတာ့ကြာ ဆင္းၾကပါစို႔ကြာေနာ္။


ေမာင္ငယ္ကခဏေလာက္ေနပါအံုးကြာ ျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္သည္ထိ ငါေငးၾကည့္ေနပါရေစကြာ။ သူမမ်က္ႏွာက ငါအတြက္ေတာ့ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ရႈ့လို႔မဝနဳိင္ဘူးကြာ။ သူမမ်က္ႏွာေပၚကျဖစ္ေပၚလာတဲ့အမူအရာေလးေတြက ငါအသည္းႏွလံုးကိုရင္ခုန္ေစတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ရင္ထဲကခံစားမႈေၾကာင့္ သူမမ်က္ႏွာကိုဖတ္မိတဲ့အခါတိုင္းေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကိုငါေမ့ေနတတ္တယ္။


ဒါဆိုလဲသူသိေအာင္ေတာ့လုပ္ေလ။လိွ်ဳလွ်ိဳဝွက္ဝွက္မလုပ္နဲ႕ေလကြာ။ ထက္ၿဖိဳးကအားမရသလိုေျပာလိုက္သည္။


ငါခံစားခ်က္ကိုငါလည္းဘယ္မ်ိဳသိပ္ခ်င္မလဲကြာ။ငါက ငါခ်စ္တဲ့သူကိုအရွက္မရေစခ်င္သလို ဘယ္ေသာအခါမွငါနဲ႕ပါတ္သက္ၿပီးမခံစားေစခ်င္သလို မသိမ္ငယ္ေစခ်င္ဘူး။ေမာပန္းလြန္းလွတဲ့ဘဝမွာ အခ်စ္ကိုသူအတြက္ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ငါအခ်စ္ေတြကေလေျပေလညင္းလိုဘဲ သူရဲ႕ဘဝအေမာေတြကို ေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ေပးခ်င္တာ


အခ်စ္ဆိုတာသိသည္ျဖစ္ျဖစ္မသိသည္ျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္ခ်စ္သူဘဝကိုသာယာ ေစခ်င္တာဘဲေလ။


ဆက္ရန္

ေမာင္ငယ္ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

ၿငိမ္သက္ေသာေန႔

တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနခဲ့မိတယ္။ခံစားခ်က္ကိုသူျမင္သြားမွာဆိုးလို႔။မ်ိဳသိပ္ျခင္းဟာ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တည္ဆင္းသက္လာခဲ့သလား။မ်ိဳသိပ္ျခင္းဟာခ်စ္ျခင္းရဲ႕အမွတ္အသားဘဲလား ေလာကႀကီးကိုေအာ္ဟစ္ခါေမးလိုက္ခ်င္တယ္။


နံနက္ခင္းအလင္းေရာက္သည္ႏွင့္ ေနမင္းသည္တျဖည္းျဖည္းေနေရာင္ေလးမ်ားကိုျဖန္႕က်ဲေနသည္။မနက္ဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္ ေက်ာင္းႏွင့္တည့္တည့္မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္တစ္ေယာက္အလာတစ္ေယာက္ေစာင့္ရင္း အားလံုးစံုမွေက်ာင္းထဲဝင္ေလ့ရိွသည္။ဆိုင္ထဲတြင္ ေမာင္ငယ္၊ထြန္းေအာင္၊ထက္ၿဖိဳး၊ဇာနည္၊ရဲႏိုင္တို႔ေရာက္ေနၾကၿပီးျဖစ္သည္။ေအာင္ေအာင္ ႏွင့္ရန္ေအာင္တို႔သည္အၿမဲေနာက္က်မွရာက္လာတတ္ၾကၿပီးေအာင္ေအာင္ႏွင့္ရန္ေအာင္ သူေၾကာင့္ ငါေၾကာင့္ေနာက္က်သည္ဟုျငင္းခုံေလ့ရွိသည္။အခု လည္း ေအာင္ေအာင္က ရန္ေအာင္ကြာ သူကိုသူသေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး။ ရန္ေအာင္ကလည္း မင္းကေရာ ေက်ာင္းယူၿပီးမစီးတဲ့စက္ဘီးကိုေရေဆးေနတယ္ ဟုျငင္းခုန္ၾကျပန္ေလၿပီ။

ငါ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေနမိၿပီ
ေမာင္ငယ္ကသက္ျပင္းခ်ရင္းေျပာလိုက္ရာ အားလံုးရဲ႕အၾကည့္သည္ ေမာင္ငယ္ ထံသို႔ေရာက္ကုန္ၾကသည္။

ဘယ္သူကိုခ်စ္ေနတာလဲ ဇာနည္ ကစိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္သည္။

ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝိုင္းကူၾကမွာေပါ့
ထက္ၿဖိဳး ကအားမလိုအားမရသံႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ အတန္ၾကာေအာင္ ေျပာမထြက္ဘဲ ေနၿပီးမွ ငါခ်စ္မိတာ ႏွင္းစန္နီ

ႏွင္းစန္နီ ဆိုတာ ထြန္းေအာင္ ကအံၾသေသာအသံ နဲ႕ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

ငါတို႔အတန္းထဲကို ဒီႏွစ္မွ ေျပာင္းလာတဲ့ သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္ လိုခ်င္တဲ့ေကာင္ေလးေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့တစ္ေယာက္မို႔လား ထြန္ေအာင္စကားကို ရန္ေအာင္ကဆက္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

ငါအခ်စ္ေတြကသူ႔အေပၚမွာသူ႔ရဲ႕ဂုဏ္ရွိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာဓနေတြေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး၊သူ႔ရဲ႕အလွေၾကာင့္လည္းမဟုတ္ဘူး၊ငါရင္ထဲမွာကိုက သူကိုျမတ္ျမတ္နိုုးနိုးစြဲစြဲလမ္းလမ္းခ်စ္ေနမိတာ။အခုေနသူကိုငါခ်စ္တာ သူသိသြားရင္လည္းငါကိုသူေဘးမွာ၀ိုင္းေနတဲ့သူေတြလို သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္ရွိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာဓနေတြေၾကာင့္ခ်စ္တယ္ထင္သြားမယ္။

တကယ္တမ္းေတာ့လည္း ငါနဲ႕သူနဲ႕က မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။သူက အဆင့္အတန္းရွိ ပညာတတ္ ခ်မ္းသာတဲ႕သူတစ္ေယာက္ေလ။ငါတို႕လိုသာမန္လူတစ္ေယာက္ကိုစဥ္းစားေပးဖိုု႕အခ်ိန္ေတာင္ရွိနိင္မယ္မထင္ပါဘူးကြာ


အဲေလာက္လည္းစိတ္ဓါတ္ကိုခ်မထားပါနဲ႔ကြာ ငါတို႕အားလံုးလည္းမင္းကို၀ိုင္း၀င္းကူညီေပးၾကမယ္။

ငါကိုမင္းတို႕ဘယ္လိုဘဲကူညီကူညီသူငါကိုခ်စ္မလာနိုင္ဘူးဆိုတာငါသိပါတယ္။ငါတို႕ကအဆင့္အတန္းတအားကြာေ၀းလြန္းပါတယ္။

သူငါအခ်စ္ကိုတံု႕ျပန္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္။ငါသူကိုေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ငါ့သူအတြက္ေရးဖြဲ႕ထားတဲ႕ကဗ်ာခုနစ္ပုဒ္ကိုသူမ
မသိေအာင္ရက္ဆက္ေပးခ်င္တယ္ကြာ မင္းတို႕ကူညီးေပးနိုင္မလား

တို႕အားလံုးကမင္းရဲ႕ဆိုးတူေကာင္းဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြဘဲ တို႕အားလံုး၀ိုင္း၀င္းၾကိဳးစားၾကမယ္ေလ ရဲႏိုင္ကေျပာလိုက္သည္။


ထိုသိိို႕ျဖင့္ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အခ်စ္မ်ားသည္လွ်ိဳ၀ွက္ျခင္း၊မ်ိုဳသိပ္ျခင္းမ်ားနွင့္အစျပဳခဲ့မိသည္။


ဆက္ရန္
ေမာင္ငယ္ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)