ပညာရွင္၏ တန္ဖိုး (ဆရာေန၀င္းေမာင္)

ပညာရွိ၏တန္ဖိုးကို ပညာရွင္အား စနစ္တက် အသံုးခ်တတ္ေသာ
စီမံခန္႕ခြဲသူ၊မူ၀ါဒခ်မွတ္သူတို႕သာ သိနိုင္ေပသည္။
ေျပာရလွ်င္ ပညာရွင္မ်ားကိုစနစ္တက် စီမံခန္႕ခြဲျခင္းမွာလည္း
ပညာတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ပညာရွင္၏တန္ဖိုးကို သိသူမ်ား
ကသာ ပညာရွင္ကို ထိုက္တန္ေသာေနရာေပး၍ ထိုက္ထိုက္တန္တန္
အခြင့္အေရး(လစားႏွင့္အျခား) ေနရာတို႕ကို မေပး
ဘဲ ပညာရပ္ထံမွ ထိေရာက္ေသာ အကူအညီကို မေမွ်ာ္လင့္သင့္ေပ။ေလာက၌ ဘာကိုမွ
အလကားမရပါ။
တစ္ဖက္က ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ဥာဏ္ပညာၾကီးေသာ
စီမံခန္႕ခြဲသူ၊မူ၀ါဒခ်မွတ္သူ တို႕သာလွ်င္ ပညာရွင္၏ ပညာ
ကို ရွိသင့္၊ပါသင့္ေသာ အဂၤါရပ္တစ္ခုအေနျဖင့္သာ သေဘာထားေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
ပညာရွင္တို႕၏ ေျခရာလက္ရာကိုၾကည့္လွ်င္ ပညာရွင္၏ တန္ဖိုးကို သိသာမည္
ထင္ပါသည္။ပညာရွင္၏တန္ဖိုးကို မသိနား
မလည္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ထြန္းပြားမ်ားစရာ
အေၾကာင္းမရွိေပ။ထို႕ေၾကာင့္ နိုင္ငံတိုးတက္ေရး
အတြက္ ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ထြန္းလာေစခ်င္လွ်င္ ပညာရွင္မ်ားကိုတန္္ဖိုးထားသည့္
ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနမ်ိဳးကို ဖန္တီး္
ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးက ပညာရွင္ကို
တန္ဖိုးထားလွ်င္၊ပညာရွင္၏ တန္ဖိုးကိုသိလာလွ်င္
မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားက ပညာရွင္ျဖစ္ေအာင္ မၾကိဳးစားမွာ
လံုး၀ပူစရာမလိုပါ။အခုအေျခအေနမွာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္
က `ေလာပန္း´ကိုသာ တန္ဖိုးထားေသာေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားက အဆင့္ေက်ာ္ကာ
ေငြေနာက္ကိုသာ လိုက္ခ်င္ေနသည္
ကို ေတြ႕ရပါသည္။

ပညာရွင္ႏွင့္ အခြင့္အေရး
အခြင့္အေရးမ်ားအေၾကာင္း ေျပာရလွ်င္ စကားလံုးအဓိပၸာယ္က စရမည္
ထင္ပါသည္။အခြင့္အေရးဆိုေသာ စကာလံုးသည္
သာမန္အားျဖင့္ တစ္ခါတစ္ရံ negative သေဘာ အနည္းငယ္ေဆာင္မည္
ထင္ပါသည္။မိ္မိရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးကို
ေတာင္းဆိုျခင္းသည္ negative မဟုတ္ေပ။
အခြင့္အေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ စင္ကာပူတြင္ အဆင့္ျမင့္ရာထူး ရထားေသာ
ျမန္မာအင္ဂ်င္ယာတစ္ဦး ေျပာဖူးေသာ စကားတစ္
ခြန္းကို ျပန္ေျပာလိုပါသည္။ထိုအင္ဂ်င္နီယာၾကီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ
စင္ကာပူကုမၸဏီၾကီးအတြက္ အငယ္တန္း
အင္ဂ်င္နီယာမ်ား သတင္းစာမွ ေခၚယူ၍ အင္တာဗ်ဴးထိုင္ၾကေသာအခါ
လာေျဖသူမ်ားထဲတြင္ သူ၏တပည့္ရင္း ျမန္မာလူ
ငယ္တစ္ေယာက္လည္း ပါလာသည္ဟု ဆိုပါသည္။ကုမၸဏီ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္က
လူတိုင္းကို လစာဘယ္ေလာက္
လိုခ်င္သလဲဟူေသာ ေမးခြန္းကို ထည့္ေမးသည္ဟု ဆိုပါသည္။ျမန္မာလူငယ္က
ေပးခ်င္သေလာက္ေပးပါဟု ေျပာ၍
စင္ကာပူ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးကေတာ့ အဆမတန္ေတာင္းသည္ဟုဆို၏။အမႈေဆာင္
အရာရွိခ်ဳပ္က လစာအမ်ားဆံုး
ေတာင္းေသာ လူငယ္ကို ေရြးခ်ယ္ခ်င္သည္။ေစ်းဆစ္ၾကည့္ရေအာင္ဟုု
တုိင္ပင္ၾကည့္ေသာအခါ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာၾကီးက
ေပးခ်င္သေလာက္ ေပးပါဆိုေသာ ျမန္မာလူငယ္မွာ သူ႕တပည့္ျဖစ္၍
အရည္အခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အာမခံေၾကာင္းေပးခ်င္
သေလာက္ေပးပါဟု ေျပာျခင္းမွာ ထိုလူငယ္မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ဟု
ရွင္းျပလိုက္ရသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အခြင့္အေရးဆိုသည္ကို တစ္ခါမွမရဖူးေသာေၾကာင့္
ရရေကာင္းေစဟူေသာ သေဘာထား မရွိေတာ့သည္ကို သတိထား မရွိေတာ့သည္ကို
သတိထားမိမည္ကို ထင္ပါသည္။
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အခြင့္အေရးဟု ဆိုသည္ႏွင့္ အခုအခါ
နိုင္ငံျခားကုမၸဏီၾကီးမ်ား၊ပုဂၢလိက ကုမၸဏီၾကီးမ်ား ေပၚလာေသာေၾကာင့္
ပညာရွင္မ်ားအတြက္ ေနရာႏွင့္ အခြင့္အေရးကိစၥ အဆင္ေျပစရာအေၾကာင္း ရွိသည္
ဟု ေမွ်ာ္လင့္ဖူးပါသည္။လက္ေတြ႕ ျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနကို ဥပမာတစ္ခုျဖင့္
ေျပာဖူးပါသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံေနေသာ နိုင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခု၏
ျမန္မာလူမ်ိဳး ၀န္ထမ္းအင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး၏
အေတြ႕အၾကံုျဖစ္ပါသည္။ထိုအင္ဂ်င္နီယာသည္ လစာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀
ခန္႕ရေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။
အလုပ္ကိုလည္း ၆၀၀နဲ႕တန္ေအာင္ခိုင္းတတ္ပါေပတယ္ဟု
ေျပာပါသည္။မည္မွ်ခိုင္းတတ္ပါသလဲဆိုသည္ကို
ပညာရွင္အင္အား ျဖဳန္းတီးျပစ္ေနသူမ်ားကို ေခၚျပခ်င္သည္ဟု ထိုအင္ဂ်င္နီယာက
ေျပာပါသည္။ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ား
တစ္စထက္တစ္စ မနိုင္မနင္းျဖစ္လာေသာအခါ လက္ေထာက္အင္ဂ်င္နီယာတစ္္ဦး မျဖစ္မေန
လိုအပ္လာသျဖင့္
ေခၚယူခန္႕ထားဖို႕ စီစဥ္ၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။အဆိုပါအင္ဂ်င္နီယာက လစာ ေဒၚလာ200
ေလာက္သာ ေပးပါ
မိမိလို ကြ်မ္းက်င္ေသာ လက္ေထာက္အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး ရေစမည္ဟု ေျပာေသာအခါ
ကုမၸဏီအၾကီးအကဲက
၁၀၀ ပဲေပးမည္။လူဘယ္ေလာက္ေလွ်ာက္သလဲ မင္းေစာင့္ၾကည့္ပါဟု
ေျပာသည္ဆို၏။ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ အေျခအေနကို
နိုင္ငံျခားသားမ်ားပင္ ရိပ္စားမိေသာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး
အခြင့္အေရးယူခံေနရျပီ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားတြင္ ပိုဆိုးသည္။လုပ္ငန္းရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ဌာနဆ္ိုင္ရာ လစာထက္ဘယ္ႏွစ္ဆ
ေပးထားတာဟူေသာ ေပတံကိုသာ ထုတ္ျပေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။သူတို႕ေပးထားေနေသာ
လစာျဖင့္ သူတို႕၏
၀န္ထမ္းအေနႏွင့္ မည္သို႕မွ်မစားေလာက္သည္ကို မသိမဟုတ္။သိလွ်က္နွင့္
မ်ားလွျပီဟုယူဆကာ မေပးခ်င္ၾကျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။သာမန္၀န္ထမ္းရာထူးမ်ားအတြက္ ေရြးစရာေပါမ်ားေသာေၾကာင့္
ထုိက္ထိုက္တန္တန္ မေပးျခင္းမွာ
ယထာဘူတက်သည္ဟု ဆိုနိုင္ဖြယ္ ရွိေသာ္လည္း ပညာရွင္မ်ားကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္
မေပးခ်င္ေသာ သေဘာထား
မွာ ဆိုးလွပါသည္။ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ ျဖစ္သည္မွာ
လံုး၀မဆန္းပါ။
ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႕နိုင္ငံတြင္ လစာသိန္းဂဏန္းရေသာ ပညာရွင္
အလြန္ရွားပါလိမ့္မည္။အမွန္ေတာ့
လစာတစ္သိန္းဆိုသည္မွာပင္ အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ဦးအဖို႕ ေလာက္ငစရာ မျမင္ပါ။
ညေစာင့္တစ္ေယာက္ကို ကုမၸဏီတစ္ခုက လစာ၃ေသာင္းေပး၍
ငွားထားသည္ဆိုပါစို႕။ညေစာင့္သည္ သူေစာင့္ရေသာ
ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးသည္ဟုဆိုလွ်င္ ထိုကိစၥတြင္ ညေစာင့္ကခုိးယူေသာ
အျဖစ္အပ်က္မွာ မဆန္း။ညေစာင့္ကို ၃ေသာင္းေပးထား
ျခင္းကသာ ဆန္းသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕နိုင္ငံတြင္ သယံဇာတမ်ားစြာရွိသည္ကို
လူတိုင္းသိၾကပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႕နိုင္ငံတြင္ ပညာတတ္မ်ားစြာ
ရွိသည္ကိုလည္း လူတိုင္းသိျပီး ျဖစ္ပါသည္။ထို႕အတူ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္
ကုန္ၾကမ္းေရာင္းစားေနရသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္
ကိုလည္း လူတိုင္းသိပါသည္။ဤေနရာတြင္ အေရးၾကီးသည္မွာ
နည္းပညာပင္ျဖစ္သည္။နည္းပညာ ဘယ္ကလာသနည္း။
ပညာရွင္ထံမွ လာပါသည္။ပညာရွင္၏တန္ဖိုးကိုသိမွ ပညာရွင္တို႕ကို
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အသံုးခ်တတ္မွ(ေနရာေပးတတ္မွ)
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အခြင့္အေရးေပးမွ ပညာရွင္ထံမွ တူတူတန္တန္
ျပန္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။