ပညာတတ္နဲ႕ ပညာရွင္ (ဆရာ ေန၀င္းေမာင္)

ပညာတတ္နဲ႕ ပညာရွင္

ကြ်န္ေတာ္တို႕နိုင္ငံတြင္ ပညာတတ္အလြန္ေပါသည္ဟူေသာအခ်က္ကိုလက္ခံပါသည္။
လမ္းေပၚမွာေတြ႕ရေသာ လူဆယ္ေယာက္တြင္ ေျခာက္ေယာက္က အဂၤလိပ္လိုနားလည္သည္ဟု
နိုင္ငံျခားသားလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါသည္။ျမန္မာေစ်းကြက္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ေစ်းကြက္
တို႕ကိုႏႈိင္းယွဥ္ရာတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ ပညာတတ္ အစုအေ၀းၾကီးရွိသည္ဟူေသာ အားသားခ်က္တစ္ခ်က္
ပါ၀င္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။သို႕ေသာ္ ထိုပညာတတ္မ်ားသည္ နိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး၊လူမႈေရး
ဖြင့္ျဖိဳးတိုးတက္
မႈကိုဘယ္ေလာက္အေထာက္ကူျပဳသလဲလို႕ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ (ခုထိေတာ့)ထိထိေရာက္ေရာက္ အေထာက္
အကူမျပဳဟု ေျဖရမည္ထင္ပါသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ အေထာက္အကူမျပဳသနည္း။ပညာတတ္မ်ားျပီး
ပညာရွင္နည္းေသာေၾကာင့္ဟု ေျပာရမည္ထင္ပါသည္။

ျမန္မာပညာတတ္မ်ား

ပညာတတ္နဲ႕ပညာရွင္အတူတူပါပဲလို႕ ေျပာၾကပါသည္။ပညာတတ္တိုင္းသည္ ပညာရွင္မဟုတ္ဟုဆိုလွ်င္
သင္လက္ခံမည္လား။ဤအယူအဆသည္ ေနရာတိုင္းတြင္ မွန္ခ်င္မွ မွန္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕
ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေနသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႕ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ပညာတတ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
သည္ ဘာကိုမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မတတ္။ထိုသို႕ထိထိေရာက္ေရာက္ မတတ္ေၾကာင္းကိုလည္း
ကာယကံ
ရွင္မ်ားကိုယ္တိုင္ သိၾကပါသည္။
ယေန႕ျမန္မာလူငယ္မ်ားသည္ နိုင္ငံျခားသို႕သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ေသာအခါ အမ်ားစုသည္ အမ်ားစုသည္
အလုပ္ၾကမ္းအဆင့္သာ လုပ္ၾကရပါသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ စားပြဲ၊ကုလားထိုင္ႏွင့္ အလုပ္ကို မလုပ္ရသနည္း။
ျမန္မာပညာတတ္မ်ားသည္ နိုင္ငံျခားတြင္ ပန္းကန္ေဆးေနရသည္ဟု ေျပာၾကသည္။တကယ္ေတာ့ ဤကိစၥသည္
မဆန္း။ပညာရွင္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ပညာရွင္ေနရာမေနရသည္မွာ မဆန္းပါ။ပညာတတ္တိုင္း ပညာရွင္
မဟုတ္
ဟူေသာအခ်က္မွာရွင္းပါသည္။
ျပီးခဲ့ေသာ တစ္ေလာက ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဟုိတယ္လုပ္ငန္း ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံလုပ္ကိုင္ေနေသာ
နိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးႏွင့္
စကားလက္ဆံုက်ရင္း ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လုပ္ကိုင္ရတာ ဘာအခက္အခဲရွိပါသလဲဟု ေမးၾကည့္ဖူးပါသည္။
`ခင္ဗ်ားတို႕ေတာ့ ဘယ္လိုအေျဖမ်ိဳး ေမွ်ာ္လင့္ထားမလဲ မသိဘူး၊လူအမ်ားေျပာေလ့ရွိတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီး
အခက္အခဲ၊
ေငြလဲလွယ္မႈႏႈန္းထား ကြာဟမႈစတာေတြကို ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႕ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ဒါေတြရိွမွန္းသိလွ်က္နဲ႕လာျပီးမွ
ဒါေတြကို အျပစ္မဖို႕သင့္ပါဘူး။ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႕ ဒီမွာေတြ႕ရတဲ့ အခက္အခဲက
`ပညာရွင္´(skillful worker)
ရွားပါးမႈပါပဲ။ကြ်န္ေတာ့္ ဟုိတယ္လုပ္ငန္းမွာ အသံုးျပဳဖို႕ ပညာရွင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊လက္သမားေခါင္းေဆာင္ကစလို႕
ဟိုကေခၚလာရတယ္။စက္မႈလက္မႈအထက္တန္းေက်ာင္း လက္မွတ္ရ လူငယ္လက္သမားေလးတစ္ေယာက္အတြက္
ကြ်န္ေတာ္ဒီမွာေဒၚလာ ၄ေထာင္ေလာက္ကုန္ေနရတယ္။ခင္ဗ်ားတို႕ျမန္မာေတြက ဘာမဆို
လုပ္ေတာ့ လုပ္တတ္တယ္။
quality control နဲ႕ mass production လုပ္ပါဆိုရင္
မလုပ္တတ္ၾကေတာ့ဘူး။ထိုက္ထိုက္တန္တန္လည္း မေတာင္း
ရဲၾကဘူး။ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပည့္အ၀ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့
ပညာရွင္၊အရည္အေသြးေကာင္းေအာင္လုပ္ျပီး ထိုက္ထိုက္တန္
တန္ ယူရဲတဲ့ပညာရွင္ မေတြ႕ရသေလာက္ပါပဲ´ ဟုေျပာဖူးသည္။
တစ္ခုေတာ့ ေတာပါေသးသည္။ထိုနိုင္ငံျခားသားက ကြ်န္ေတာ္တို႕ျမန္မာမ်ားတြင္
ဘာမဆိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္သည့္
အစြမ္းရွိၾကသည့္အတြက္ ပညာရွင္ျဖစ္ရန္ ဗီဇ(potential)အေသအခ်ာရွိေနပါသည္ဟု
ေျပာသြားေသာေၾကာင့္ပင္
ျဖစ္သည္။ဗီဇရွိလွ်က္နဲ႕ လက္ေတြ႕ျဖစ္မလာသည္မွာဘာေၾကာင့္လဲဟု
စဥ္းစားၾကဖို႕ေကာင္းပါျပီ။
ယေန႕မဟာရန္ကုန္တြင္ ေတြ႕ေနရေသာ လူငယ္ပညာတတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏
ရည္မွန္းခ်က္မွာ နုိင္ငံျခားသြား
အလုပ္လုပ္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။နိုင္ငံျခားသြားရာတြင္လည္း ျဖစ္နိုင္လွ်င္
ဂ်ပန္နို္င္ငံကိုသာဆႏၵရွိၾကသည္။
စကၤာပူသည္ ပညာရွင္မ်ားအတြက္သာ ေနရာေပးနုိင္ေသာေၾကာင့္ မိမိအရည္အခ်င္းကို
မိမိသေဘာေပါက္သူမ်ားက
အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရန္ ဂ်ပန္ကိုသာသြားလိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
မျဖစ္နိုင္၍ ျမန္မာျပည္တြင္ အလုပ္လုပ္ၾကရေသာအခါတြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕
ျမန္မာပညာတတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
သည္ စာေရးစာခ်ီအဆင့္၊ဧည့္ၾကိဳ၊အတြင္းေရးမွဴးအဆင့္ကိုသာ ေမွ်ာ္မွန္းၾကသည္ကို
ေတြ႕ရပါသည္။အမႈေဆာင္
အရာရွိ၊မန္ေနဂ်ာ စေသာ အဆင့္မ်ားကို
မေမွ်ာ္မွန္းရဲၾကျခင္းမွာကုိယ့္အရည္အခ်င္းကို သေဘာေပါက္ေသာေၾကာင့္
ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္းရွိလွ်င္ တစ္ခုခုကို အမွန္တကယ္
ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္
တတ္ေျမာက္လွ်င္ ယေန႕ေနရာမရွားေၾကာင္း ေျပာလိုပါသည္။(ကုိယ့္အရည္အခ်င္းကို
အျမဲတမ္းေသြးေနဖို႕ေတာ့
လ္ိုလိမ့္မည္။အရာရာကို ကိုယ္ႏွင့္ဆိုင္သည္ဟု
သေဘာထားသင့္သည္။ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ သတင္းမ်ားကိုပင္
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အစအဆံုးေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသင့္ေပသည္။)