တစ္ခါတုန္းက ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ဟာ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ ေက်ာင္းမွာ
သီတင္းသံုး ေနပါတယ္။ ညေနခ်မ္း ေရာက္ေတာ့ ရွင္ရာဟုလာ သီတင္းသံုးရာ
သရက္ဥယ်ာဥ္သို႔ ၾကြေတာ္မူ ပါတယ္။ ရွင္ရာဟုလာက ျမတ္စြာဘုရား အတြက္
ေနရာခင္းျခင္း၊ ေျခေဆးေပး ျခင္းမ်ား ျပဳပါတယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က
ရွင္ရာဟုလာ ခင္းထားတဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ေတာ္မူျပီး တရားစကား ၾသ၀ါဒ
ေပးေတာ္မူပါတယ္။
“ခ်စ္သား ရာဟုလာ... အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ မလုပ္ခင္
စဥ္းစားလိုက္ပါဦး။ မိမိလုပ္မယ့္ အလုပ္ဟာ မိမိကိုယ္ကို ထိခိုက္နိဳင္မလား၊
သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နိဳင္မလား၊ ထိခိုင္နိဳင္မယ္ ဆိုရင္ မလုပ္ပါနဲ ့ေတာ့။
ခ်စ္သား ရာဟုလာ... လုပ္ဆဲမွာလည္း စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။ မိမိကိုယ္ကို
ထိခိုက္နိဳင္ မလား၊ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နိဳင္ မလား၊ ထိခိုက္နိဳင္မယ္
ဆိုရင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။
ခ်စ္သား ရာဟုလာ... လုပ္ျပီးျပန္ ရင္လည္း စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။
မိမိသူတစ္ပါး ထိခိုက္နိဳင္တယ္ ဆိုရင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။
ခ်စ္သား ရာဟုလာ... အေျပာတစ္ခု ေျပာေတာ့မယ္ ဆိုရင္လည္း မေျပာခင္
စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။ မိမိကိုယ္ကို ထိခိုက္နိဳင္ မလား၊ သူတစ္ပါးကို
ထိခိုက္နိဳင္ မလား။ ထိခိုက္နိဳင္မယ္ ဆိုရင္ မေျပာပါ နဲ႔ေတာ့။
ခ်စ္သား ရာဟုလာ... ေျပာဆဲမွာလည္း စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။ မိမိ သူတစ္ပါး
ထိခိုက္နိဳင္ မလား။ ေျပာျပီးျပန္ ရင္လည္း စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။
ထိခိုက္နိဳင္တယ္ ဆိုရင္ မေျပာပါ နဲ႔ေတာ့။
ခ်စ္သား ရာဟုလာ... အေတြးတစ္ခု ေတြးေတာ့မယ္ ဆိုရင္လည္း စဥ္းစားလိုက္
ပါဦး။ ေတြးဆဲမွာလည္း စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။ ေတြးျပီးျပန္ ရင္လည္း
စဥ္းစားလိုက္ ပါဦး။ မိမိ သူတစ္ပါး ထိခိုက္နိဳင္တယ္ ဆိုရင္ မေတြးပါ
နဲ႔ေတာ့။”
ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က ကံသံုးပါးကို စင္ၾကယ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ေဟာျပလိုက္ေတာ့
ရွင္ရာဟုလာလည္း ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္သြားပါ ေတာ့တယ္။
(မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ မဟာရာဟုေလာ၀ါဒသုတ္)
No comments:
Post a Comment